Boven: Peter Vink belichte op typisch Vinkiaanse wijze de kleurvlakken van Franck Bragigand in de Van der Vijverstraat: de vlakken werden soms één voor één aangelicht, soms allemaal tegelijk; soms traag, soms snel. Het was voor het eerst dat woonbuurt Tuinwijck deel uitmaakte van de Polderlicht-route.Midden: met slechts acht TV-toestellen en acht speakers creëerde Arno Scheper een werk dat de hele Polderweg domineerde. Beeld én geluid zwiepten, knalden en denderden van links naar rechts en weer terug langs de galerij van de Montessorischool. Met name het geluid was zeer aanwezig: met momenten leek het wel of 'ze' aan het heien waren.
Onder: Erik Groen zorgde -naast zijn 'officiële' bijdrage- elke avond voor een nieuwe verrassing: op vrijdagavond was dat een miraculeus laser-spinnetje, op zaterdag een optische illusie tegen de gevel van het stadsdeelkantoor (foto) en op zondag een projectie van elkaar achterna zittende Pacmannen.
Polderlicht ligt alweer twee weken achter ons. Het Polderweggebied ligt er bij alsof er nooit wat gebeurd is: op een wit muurtje na zijn de sporen van Polderlicht volledig uitgewist. Maar achter de schermen zijn we nog lang niet klaar. Op niet al te lange termijn moet er een eindverslag liggen, alsmede een gedegen financiële verantwoording. Met name het schrijven van dat verslag vraagt wat tijd, maar is leuk om te doen: het kan immers niet anders of het wordt een positief verhaal. Ondertussen kijken we al weer voorzichtig uit naar nieuwe projecten. Misschien, wie weet, een nieuwe ronde Lichtkunst In Het Seinhuis in het najaar van 2008. En uiteraard de vijfde editie van Polderlicht in 2009...