vrijdag 8 oktober 2010

maastricht for real


Gezien:
Video-expositie For Real. Vijftien films van meer en minder gerenommeerde videokunstenaars in verschillende etalages van 'sjieke' winkels langs de Avenue Çeramique, hoofdader van de prestigieuze Maastrichtse nieuwbouwbuurt Çeramique.

Het thema: "
Wat is echt en onecht in een wereld die we steeds meer op een virtueel niveau (internet, games, animaties) ondergaan".

De presentatie: De tentoonstelling als geheel oogt uiterst verzorgd, met keurige aanduidingen van titel, maker en looptijd bij elke film. Maar waarom niet gekozen voor projectiedoeken-uit-één-stuk in plaats van meerdere banen kalkpapier? Het licht van de projector piept tussen de verschillende banen door en veroorzaakt hier en daar een felwitte streep dwars door het beeld. Dat oogt nogal slordig. Jammer is ook dat het geluid zó zacht staat dat het vaak volledig wordt overstemd door de omgevingsgeluiden. Zo is van de mono-/dialoog van Thomas Bürke niks te verstaan...

De kunstwerken: Enkele projecties ogen wat vrijblijvend; de waterval van Monica Studer & Christoph van den Berg is er zo één. Anderen behoeven meer uitleg dan goed voor ze is. Maar er zit ook prachtig spul tussen. Saskia Olde Wolbers toont één van haar unieke sprookjesachtige miniatuur-onderwater-werelden en combineert die met een spooky tekst (die dankzij de wat stillere locatie gelukkig wél te verstaan is), Nicolas Provost bereikt maximaal effect met zijn minimale 'Rorschach-video', en de film van Hans Op De Beeck boeit door zijn voor animatie ongebruikelijke, 'klassieke' tekenstijl. Dwelling van de Japanner Hiraki Sawa is magnifiek: vliegtuigen stijgen op van de eettafel, vliegen boven kookplaat en feauteuil, cirkelen om de plafondlamp en landen op de vensterbank: een surreële, poëtische, 'onschuldige' film, maar met de dreiging van 9/11 continue op de achtergrond.

En verder: Gaandeweg valt steeds meer op hoe naadloos de expositie past in en tussen de etalages van al die dure Bang&Olufsen-, Loewe- en Apple-filialen. De videoprojecties lijken die etalages te 'ontmaskeren' als helverlichte maar holle façades die ons een verleidelijke wereld van schone schijn voorspiegelen. De expositie doet daarmee meer recht aan haar thema dan op het eerste oog misschien lijkt.

Tenslotte: Een tentoonstelling als deze doet ook nadenken over de huidige stand van zaken in de politiek. Exposities in de openbare ruimte zijn veelal gratis toegankelijk, en dus voor een groot deel afhankelijk van subsidies. Dat geldt voor For Real net zo goed als voor 'ons' Polderlicht en talloze andere grote en kleine, vaak prachtige evenementen. Is zulks nog mogelijk over vier jaar, als de cultuurhaters van Rancuneus Rechts hun desastreuse kaalslag-beleid hebben doorgevoerd?