zaterdag 25 december 2010

...en wat vonden wij nou leuk in 2010?


In navolging van zowat alle muziek-/filmtijdschriften en -websites hebben ook wij van Polderlicht een jaarlijstje opgesteld. Niet dat we ook maar in de verste verste pretenderen dat we konden bijbenen wat er allemaal te zien, te horen en te beleven viel... maar gewoon een overzicht van wat we goed, boeiend, spannend en/of inspirerend vonden.

Exposities:
1. Internationale Lichtkunst Biënnale, Ruhrgebiet, Duitsland (foto)
2. Gogbot: The Singularity Is Near, Enschede
3. Funeral Train, Uitvaartmuseum Oosterbegraafplaats, Amsterdam
4. Infernopolis / Atelier van Lieshout, Onderzeebootloods, Rotterdam
5. Strp-festival (expo-gedeelte), Eindhoven

Concerten:
1. Scout Niblett @ All Tomorrow's Parties, Minehead UK
2. The Ex @ All Tomorrow's Parties, Minehead UK
3. A Silver Mt. Zion Memorial Orchestra @ Paradiso, Amsterdam
4. Les Savy Fav @ Trouw, Amsterdam
5. Daniel Higgs @ All Tomorrow's Parties, Minehead UK

Cd's:
1. Machinefabriek: Daas
2. The National: High Violet
3. Emeralds: Does It Look Like I'm Here?
4. Grinderman: Grinderman 2
5. Brian Eno: Small Craft On A Milk Sea

Films:
1. A Single Man (Tom Ford)
2. Un Prophète (Jacques Audiard)
3. Winter's Bone (Debra Granik)
4. Dogtooth (Giorgos Lathimos)
5. Enter The Void (Gaspar Noë)

Over de nummers één: de Lichtkunst Biennale combineerde moderne lichtkunstwerken met ouderwetse Duitse Gastfreundschaft, was goed voor een paar heerlijke dagen 'weg' en vormde dé inspiratiebron voor ons eigen polderlicht@home. De frêle zangeres Scout Niblett kreeg -ook tot haar eigen verbazing- een (te) grote zaal volledig aan haar voeten met uitgebeende, messcherp gespeelde songs op All Tomorrow's Parties, hét kwaliteitsmuziekfestival in de Engelse West Country. Rutger Zuyderveldt alias Machinefabriek maakte met Daas de meest uitgebalanceerde en emotioneel geladen cd die we van hem kennen (al kennen we meer niét dan wél van 's mans steeds groter groeiende oeuvre.) En A Single Man, het regiedebuut van mode-ontwerper Tom Ford, bleek in al zijn übergestileerde melancholie een film om in te zwelgen en nog dagen verliefd op te blijven.