translumen | lichtcomputer

Het Centrum Kunstlicht in de Kunst, tot aan de opheffing tweeëneenhalf jaar geleden gevestigd in een voormalig Philips-gloeilampenfabriekje in het centrum van Eindhoven, begon in de jaren '70 van de vorige eeuw als een particulier initiatief van de bevlogen Johan Jansen. Jansen was een pionier die -in een tijd dat er van zoiets als een 'lichtkunstcanon' nog geen sprake was- aankocht wat 'm persoonlijk van belang leek. Naast een grote hoeveelheid prenten en schilderijen waarop een gloeilamp of lantaarnpaal afgebeeld staat (impressionistische taferelen van natte Parijse straten bij gasverlichting, dat werk) verwierf hij talloze lichtobjecten: van innemende probeersels door amateurs tot kwalitatief hoogwaardig spul van échte kunstenaars. En soms gaf-ie iemand de opdracht om 'iets nieuws' voor zijn museum te bedenken.

Zo maakte de jonge en veelbelovende TU-student Chris Poppeliers op instigatie van Jansen een primitieve lichtcomputer: op een plateautje staan 25 ouderwetse gloeilampjes die in rap tempo en schijnbaar willekeurig aan- en uitgaan en zo allerlei lichtpatronen laten zien. De lampen zijn daarmee uiterst grove pixels, lang voordat die term gemeengoed werd. In 1985 (nog geen 30 jaar geleden!) vond men dit effect uitermate spectaculair; in het huidige digitale tijdperk oogt Poppeliers' lichtcomputer vooral charmant. Overigens: de jonge uitvinder van toen besloot om zijn verdere leven niet aan kunst te wijden maar aan techniek.

De lichtcomputer is één van de veertien 'Eindhovense' lichtobjecten die tijdens TransLumen ergens achter een raam te zien zullen zijn. Het is tevens het enige kunstwerk waar we nog een geschikte locatie voor zoeken. Mocht u op de begane grond in de Transvaal wonen en dit aandoenlijk gedateerde huzarenstukje op uw (minstens 50 cm brede) vensterbank willen tonen, dan horen we dat graag! Stuur een mail en we nemen contact met u op.