Wat een feest om de twee misschien wel beste Nederlandse bands van dit moment op nog geen meter afstand op een minuscuul podiumpje
te zien optreden. Space Siren en The Ex speelden gisteravond elk een volle set in
het café van het Haarlemse Patronaat. Het geluid was hard en
kristalhelder. Space Siren's schots en scheve
liedjes met stiekem heel secuur gespeelde dissonanten klonken urgenter dan ooit; de
lijzige stem van zangeres Gwendolien verzoop -en zo hoort het - nét niet in de noise. The Ex
speelde zoals ze dat altijd doen en dat is in dit geval een goed ding. Enthousiast en energiek. Dwingend en swingend. Nummers van vaak niet meer dan één akkoord maar geen seconde saai. De geestdrift waarmee gitarist Terrie al meer dan dertig jaar een solo
met behulp van een drumstok speelt alsof-ie die 'techniek' pas diezelfde middag
heeft uitgevonden, is van een grote eh... schoonheid. Wat een
feest!