Vertraging en verstilling. Niet bepaald een thema waar
city-marketeers voor warm zullen lopen, en dat zegt iets over de
eigengereidheid van de organisatie van LichtkunstGouda. Vandaag
mochten wij de opening bijwonen van de derde editie van dit kleine maar fijne
lichtkunst-in-donkere-dagen-project. De route leidt dit keer niet door twee
kleine straatjes in de schaduw van de enorme kathedraal (de grootste van
Nederland by the way) maar vrijwel helemaal door slechts één gebouw,
een voormalige bibliotheek. We zien twaalf kunstwerken, zeer divers van
materiaal en stijl, met daartussen een paar
fijne uitschieters. Polderlicht-regular (want zo mogen we 'm inmiddels wel noemen) Paul Baartmans
is zeer aanwezig met één van zijn beste werken: Big Wave. Op
zolder laat Leslie Nagel uiterst charmante 'driedimensionale' overhead-projecties zien. Ruby Horstman steelt de show met de meest verstilde bijdrage van allemaal: eenvoudige, traag bewegende witte lijnen die geprojecteerd worden op meerdere
lagen vitrage (zie foto). In de kelder tenslotte een minimaal werk van Evelien Gransjean: een gloeilamp die langzaam aan een touwtje naar beneden
zakt, in een zwarte rubberen emmer tot stilstand komt en vervolgens weer omhoog
gaat. De schaduwen bewegen mee, en als het peertje in de emmer verdwijnt is het
een stuk donkerder in de ruimte. De felheid van de gloeidraad, het trage tempo
van bewegen, het schrapende geluid van het mechaniekje... werkelijk álles is
irritant aan dit Silent Shout. Heerlijk!
zondag 14 december 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)