Op dit plaatje ziet u een pakweg veertig jaar oud, titelloos op
art-lichtkunstwerk van Johan van Zutphen. Het is uitgevoerd in hout, perspex en TL-licht in een voor zijn doen tamelijk
bescheiden formaat van 45 x 25 x 9 cm. Het optical element zit ‘m in de
‘bollen’ die dankzij een uitgekiend gebruik van het zgn. moiré-effect met
de blik van de kijker mee lijken te bewegen. Het werk hangt sinds gistermiddag aan
de muur van ons Polderlicht-hoofdkwartier in Amsterdam-Oost. We hebben het in
‘permanente bruikleen’ gekregen van de nabestaanden van Van Zutphen als blijk van waardering voor het opnieuw onder de aandacht brengen van ‘s mans werk, vorig jaar in
de Transvaalbuurt (tijdens TransLumen) en nu opnieuw in de Staatsliedenbuurt
(Staatslicht.) We mochten een keuze maken uit pakweg dertig kunstwerken die de
familie heeft opgeslagen en dit is 'm dus geworden. We zijn er hartstikke blij mee!
Op weg naar de opslag vertelde Bart, de sympathieke zoon van Van Zutphen, ons wat meer over zijn vader. Haagsch kunstenaar, tekendocent van beroep want een gezin met liefst vijf kinderen te onderhouden. Een serieuze, wat sombere man die leefde voor zijn kunst en zich daar elke vrije minuut op stortte. Daarbij altijd klavecimbel-muziek van Bach op had staan, bij voorkeur op een hoog volume. Die zijn kinderen lekker liet knutselen in zijn atelier en ze liet meehelpen als er een expositie moest worden voorbereid. Bij zijn overlijden, zo'n tien jaar geleden, liet hij een grote hoeveelheid werk achter. Een tiental objecten werd geschonken aan het Eindhovense lichtkunstmuseum Centrum Kunstlicht in de Kunst, anderen kwamen bij familieleden en vrienden terecht en wat er overbleef staat sindsdien opgeslagen in de hoop dat er een goede, liefst permanente bestemming voor zou worden gevonden. Tot nu toe is dat helaas niet gelukt. Triest, want het gaat om prachtig materiaal: van sculpturale juweeltjes in minimale Zero-stijl tot forse kinetische objecten, zowel met als zonder licht.
Op weg naar de opslag vertelde Bart, de sympathieke zoon van Van Zutphen, ons wat meer over zijn vader. Haagsch kunstenaar, tekendocent van beroep want een gezin met liefst vijf kinderen te onderhouden. Een serieuze, wat sombere man die leefde voor zijn kunst en zich daar elke vrije minuut op stortte. Daarbij altijd klavecimbel-muziek van Bach op had staan, bij voorkeur op een hoog volume. Die zijn kinderen lekker liet knutselen in zijn atelier en ze liet meehelpen als er een expositie moest worden voorbereid. Bij zijn overlijden, zo'n tien jaar geleden, liet hij een grote hoeveelheid werk achter. Een tiental objecten werd geschonken aan het Eindhovense lichtkunstmuseum Centrum Kunstlicht in de Kunst, anderen kwamen bij familieleden en vrienden terecht en wat er overbleef staat sindsdien opgeslagen in de hoop dat er een goede, liefst permanente bestemming voor zou worden gevonden. Tot nu toe is dat helaas niet gelukt. Triest, want het gaat om prachtig materiaal: van sculpturale juweeltjes in minimale Zero-stijl tot forse kinetische objecten, zowel met als zonder licht.