 | |
| Het virtuele alter ego van Ed Atkins. De kunstenaar zelf oogt gelukkig een stuk sympathieker (en heeft haar op zijn hoofd) |
Gistermiddag waren de rijen voor Matisse in het Stedelijk zo lang dat ze die voor de late Rembrandt in het Rijks bijna een handje konden geven. Wij bezochten het Stedelijk voor Performance/Capture in het Auditorium, een event in het kader van de geweldige virtual reality-videotentoonstelling van Ed Atkins in de kelder van het museum. Het evenement bleek een opvallend conventionele talkshow, waarin niet alleen de kunstenaar maar ook ondermeer schrijfster Ghislaine Leung en muziekrecensente Frances Morgan aan het woord kwamen. Ter illustratie van de gespreksstof werden de bar-scène uit de speelfilm Husbands (John Cassavetes, 1970) en een aflevering van de klassieke tekenfilmserie Betty Boop vertoond. Er kwam van alles ter sprake (in hoeverre zit de extreme kunstmatigheid van Atkins’ werk een mate van eerlijkheid in de weg? In welke mate zijn de kunstenaar en zijn avatar dezelfde persoon? Wat is de betekenis van muziek in het werk?) en daardoor weten we heel wat meer over Atkins’ achtergrond en invloeden, maar wat de nadrukkelijk als auteur gepresenteerde kunstenaar nou feitelijk wil zeggen met zijn werk, daarover tasten we nog steeds in het duister. Onze ‘kennis’ is dus wel verbreed maar niet verdiept. Dat deze middag niet het makkelijkste Engels werd gehanteerd, hielp daarbij ook niet echt. Het gratis verstrekte koude bier was in elk geval zeer welkom.