Naast de belangrijkste verhaallijn –het psychologische schaakspel tussen
robot Ava, haar schepper Nathan en pion Caleb- zitten
er in Ex_Machina nogal wat hints en religieuze, culturele en
historische verwijzingen. Sommige van die clues liggen er dik bovenop
(de talloze weerspiegelingen, Jackson Pollock, de atoombom), anderen zijn wat
subtieler (Plato’s grot, het sprookje van Blauwbaard, nogmaals de
atoombom.) Gisteravond onderwierpen we de film aan een tweede viewing.
Dat we wisten hoe het verhaal afloopt liet ons meer ruimte om op andere zaken te
letten. Naast een paar ‘nieuwe’ hints kwam zo de sfeervolle soundtrack
(nog) beter over, alsmede bijvoorbeeld de subtiel-mechanische motoriek van de wonderschone femme fatale machine Ava en de nét hoorbare geluidjes van haar hydraulische gewrichten. Ook bij
herziening overtuigt Ex_Machina op alle fronten. En de 'boodschap' van de film blijft fier overeind: alle beschaving ten spijt zijn wij mensen door primitieve driften gedreven halve wilden. Dus als we machines naar ons evenbeeld gaan creëren, waarom zouden die dan beter zijn dan wij?
donderdag 14 mei 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)