dinsdag 19 mei 2015

gnoddelijk!


Alvorens het Britse Gnod gisteravond een zinderende set speelde in Amsterdams fijnste venue, mocht Paco’s Bitter Tooth een uurtje raggen. Nondeju, wat maken die een amateuristische, clichématige, zinloze rockmuziek pokkeherrie! Voor de hand liggende gitaarakkoorden, zo nu en dan wat gekrijs, een bassist die stond te slapen en een volkomen fantasieloos doormeppende drummer... het was kortom een groot offer dat we moesten brengen, maar toen eenmaal de eerste tonen van Gnod op ons neerdaalden was dat al gauw vergeven en vergeten. De losvaste muzikale commune was voor de gelegenheid tot een viertal teruggebracht. Engelse working class-koppen, dreadlocks, zwarte kleren: ze zouden in een occupy-kamp niet opvallen. De attitude van deze band is dan ook even links-activistisch gemotiveerd als die van bijvoorbeeld Godspeed You! Black Emperor. Muzikaal tapt men uit een ander vaatje: lange, logge, monolithische, waarom-twee-akkoorden-als-het-ook-met-één-kan-songs á la Swans. Retestrak. Retehard. En rete-intens. Na zes nummers in ruim een uur waren we bekeerd: in Gnod we trust! Amen.