 |
| Mike Rijnierse & Bob Bothof: Cube |
In de gymzaal van een voormalige basisschool in een Haagse volksbuurt, staat een grote grijze opgeblazen blob. Een maand lang hebben kunstenaars van het iii initiative in deze zgn. Sphæræ geëxperimenteerd met beeld en geluid. Vanmiddag toonden een aantal van hen de resultaten voor een publiek van zo’n veertig geïnteresseerden: van de zeven performances en/of installaties hebben we er zes meegekregen. De eerste die we zagen was meteen raak: gelegenheidsduo Philip Vermeulen en Mischa Daams lieten in hun installatie Strings twee tien meter lange elastieken banden steeds sneller om elkaar heen draaien, aangelicht door gekleurde led-spots. De linten draaiden op een gegeven moment extreem snel en door de interferentie van drie verschillende frequenties (van het led-licht, van het ronddraaiende mechaniek en van de linten zelf) ontstonden er wonderbaarlijke golfpatronen voor onze ogen. Minstens zo goed was Cube van Mike Rijnierse (die we kennen van ons TransLumen-project) en Rob Bothof: een kubusvormige reversed kaleidoscoop die geen licht binnenlaat, maar juist naar buiten schijnt. En hoe: vloer en wanden van de blob werden gevuld met flikkerende horizontale en verticale lijnen die de ruimte veel groter deden lijken. Af en toe vielen de begeleidende electronische drones even weg en was het enkele seconden donker en stil, waarna licht en geluid tegelijkertijd ‘explodeerden’ om zich van daaruit naar een volgende stilte te werken. Ook heel fijn was de bijdrage van Matteo Marangoni, die op deze door techniek gedomineerde middag een 100% analoge performance verzorgde: de pompen van de blob werden uitgezet en twee in het wit geklede figuren trokken het steeds lossere plafond naar beneden en begonnen eraan te rukken, hetgeen een geluid genereerde als van een wolkbreuk of donderbui. Het witte plastic viel steeds meer over ons heen zodat we er ook de benauwdheid van zo’n zomerse onweersbui bij kregen. Ach, dat kon er na de tropische temperaturen van afgelopen week nog wel bij...