Als het waar is dat Marketa Lazarová (Tsjecho-Slowakije, 1967) de
film is die het leven in de Middeleeuwen het best weet weer te geven, dan mogen
we ons gelukkig prijzen dat die duistere periode alweer een tijdje achter ons
ligt. De film wordt bevolkt door wraaklustige landheren met weggerotte gebitten, akelige littekens en een enkele afgehakte arm, omringd door zwakzinnige types
met door inteelt en/of syfilis aangetaste hersenen, een klooster vol nonnen en een roedel hongerige wolven. De angelieke Marketa, ‘beloofd’ aan Onze Lieve Heer maar gevallen voor
de zonde stoere bruut Mikolás, is als titelpersonage
opvallend weinig in beeld. De echte hoofdrollen worden dan ook vervuld door het ruige landschap, de
onbarmhartige kou, het barbaarse geweld en de feodale verhoudingen; omstandigheden waarin het leven zwaar en armoedig was (en meestal kort). Het verhaal is aanvankelijk wat warrig maar de zwart-witte beelden zijn een lust voor het oog en zouden het stuk voor stuk prima doen als gothic
platenhoes. Voor de minstens zo sfeerbepalende soundtrack zou Dead Can Dance zich niet hebben
geschaamd. Marketa Lazarová mag dan 165 minuten duren, we hebben ons geen seconde verveeld bij deze magnifieke film.