 |
| Yarre Stooker: filmstill | The Very Things: The Bushes Scream While My Daddy Prunes |
Naar welke muziek luisteren beeldend kunstenaars? Welke muziek inspireert
hen bij het maken van hun werk? Wat schalt er door hun atelier? Deze week de
tien favoriete platen van Yarre Stooker, maker
van uiterst arbeidsintensieve stop motion-videoanimaties. De vaak
droogkomische filmpjes zijn uit duizenden herkenbaar, niet in de laatste plaats
omdat Yarre er met zijn lange, opvallende verschijning altijd zélf de
hoofdrol(len) in speelt.
Yarre: “Zoals al eerder opgemerkt is het verdomde moeilijk om tien platen uit te kiezen. Op een ander moment zou ik misschien nét een andere combinatie kiezen. Ik heb gekozen voor wat all time favourites van me, platen die al jaren bij me zijn gebleven en uiteindelijk een soort soundtrack van mijn leven zijn geworden. Hiermee wil ik zeggen dat al deze platen op een bepaalde manier invloed op mijn leven hebben, afhankelijk van gemoedstoestand, tijd van het jaar etc. Hun invloed op mijn werk is misschien minder duidelijk alhoewel ik veel inspiratie uit de teksten van John Foxx en Colin Newman (Wire) haal. De laatstgenoemde staat overigens niet in de lijst. In willekeurige volgorde:
Tim Berne’s Snakeoil: You’ve Been Watching Me (2015) – Ik had wel tien platen van Tim Berne op kunnen voeren; dat de keuze op deze is gevallen is omdat het zijn laatste plaat is en ik hem daardoor nu veel draai. Tim Berne werkt altijd met geweldige muzikanten en voor deze cd heeft hij zijn band uitgebreid met gitarist Ryan Ferreira. Prachtige opbouw, contrasten van hard naar zacht en andersom, afwisselende lange tonen en korte tonen. Als een treinreis door een afwisselend landschap waarbij de reis regelmatig uit de bocht vliegt en dan weer in een rustig vaarwater beland. De cd dendert uit de speakers en je wil niet dat het ophoudt. Als de plaat uiteindelijk stopt is de stilte extra voelbaar.
Yarre: “Zoals al eerder opgemerkt is het verdomde moeilijk om tien platen uit te kiezen. Op een ander moment zou ik misschien nét een andere combinatie kiezen. Ik heb gekozen voor wat all time favourites van me, platen die al jaren bij me zijn gebleven en uiteindelijk een soort soundtrack van mijn leven zijn geworden. Hiermee wil ik zeggen dat al deze platen op een bepaalde manier invloed op mijn leven hebben, afhankelijk van gemoedstoestand, tijd van het jaar etc. Hun invloed op mijn werk is misschien minder duidelijk alhoewel ik veel inspiratie uit de teksten van John Foxx en Colin Newman (Wire) haal. De laatstgenoemde staat overigens niet in de lijst. In willekeurige volgorde:
Tim Berne’s Snakeoil: You’ve Been Watching Me (2015) – Ik had wel tien platen van Tim Berne op kunnen voeren; dat de keuze op deze is gevallen is omdat het zijn laatste plaat is en ik hem daardoor nu veel draai. Tim Berne werkt altijd met geweldige muzikanten en voor deze cd heeft hij zijn band uitgebreid met gitarist Ryan Ferreira. Prachtige opbouw, contrasten van hard naar zacht en andersom, afwisselende lange tonen en korte tonen. Als een treinreis door een afwisselend landschap waarbij de reis regelmatig uit de bocht vliegt en dan weer in een rustig vaarwater beland. De cd dendert uit de speakers en je wil niet dat het ophoudt. Als de plaat uiteindelijk stopt is de stilte extra voelbaar.
Wolter Wierbos: 3 trombone solo’s (2007) – Prachtige
trombonesolo’s, heerlijke werkmuziek.
Yom & Wang Li: Green Apocalypse (2012) – Clarinet en mondharp.
Enorm ritmisch tot sferisch.
David Moss: Dense Band (1984) – De plaat staat vol met geniale
gastmuzikanten uit de New Yorkse scene (o.a. John Zorn, Arto Lindsay, Fred
Frith): abstract en playfull, heeft zeker invloed gehad op hoe ik
geluid gebruik bij mijn films.
Faust: The Faust Tapes(1973) – Muziek die zijn tijd ver vooruit
was, collagetechnieken, invloeden terug te horen van The Fall tot
Radiohead.
Live Skull: Bringing Home the Bait (1985) – Hier had ik ook Sonic
Youth met Evol in kunnen vullen. Post-no wave-noise, destijds
veel gedraaid.
Scratch Acid: Berserker (1986) – Geweldige ep met hoog tempo.
Maniakale teksten en zang, geweldige stuwende bas. Altijd heerlijk om jezelf op
te laden.
The Very Things: The Bushes Scream While My Daddy Prunes (1984) –
Dadaïstische teksten, prachtige gitaarloopjes en een onophoudelijke drum. De drums vergalopperen zich dikwijls tegen het einde van een nummer.
Ultravox: Systems of Romance (1978) – De laatste plaat van
Ultravox onder de leiding van John Foxx. Ze hebben hier definitief richting en
eigen stijl gekregen. Minder heftig dan het geweldige HA HA HA! waarbij
de distortion uit gitaar en synth overmatig aanwezig zijn,
maar als geheel veel sterker.
John Foxx: Metamatic (1980) – Eerste soloplaat van John Foxx,
elektronisch, prachtige Ballardiaanse teksten."