beste marie-josé,

bedankt voor het fijne artikel dat je voor Oost-online hebt geschreven over Lichtbaden: je weet daarin heel mooi te formuleren wat we met die tentoonstelling voor ogen hebben – ondanks (maar ook vanwege) de link met de verschrikkelijke actualiteit. Het was voor ons reden om jou eens ‘uit te checken’ en zo kwamen we op je website. Daar stuitten we op het stukje over de installatie McJezus’ die momenteel in onze Inkijk-galerie in metrostation Weesperplein te zien is. Je schrijft dat je die installatie plat en flauw vindt en dat mag natuurlijk. Maar je geeft ook aan dat je niet snapt wat ermee bedoeld wordt. Met plezier geven we via deze weg enige duiding.

De kunstenaar wil laten zien hoe totaal verschillende multinationals met compleet verschillende produkten in essentie dezelfde marketing-strategieën hanteren. Als voorbeelden van zulke wereldwijd opererende bedrijven neemt hij de rooms-katholieke kerk en McDonald’s, twee ijzersterke merken zoals je weet. De RK-Kerk mag dan in onze contreien al enige tijd verlies draaien, wereldwijd doet deze firma het momenteel bepaald niet slecht, mede dankzij het charisma van die nieuwe CEO. Ook McDonald’s doet het, door wat meer de focus op vergroening en duurzaamheid te leggen (en dankzij de vele klanten die daar intrappen) vooralsnog heel goed. Hoe dan ook, beiden doen hun best om de waarde van hun aandeel te verhogen of in elk geval te bestendigen door middel van een herkenbare huisstijl met de nodige overeenkomsten. Beiden hanteren een simpel, uit duizenden herkenbaar logo. Beiden hebben een iconische, (kind-)vriendelijke figuur als centrale character. Beiden hebben uniform ingerichte filialen over de hele wereld met dito personeel en dito verkooppraatjes. En niet te vergeten: beiden spelen in hun communicatie sterk in op een menselijke behoefte aan ‘vervulling’ en ‘wij-gevoel’. Voor wie dat wil zien –en de kunstenaar is zo iemand-  zit in die corporate branding (alsmede in het feit dat als zichtbaar resultaat daarvan de producten van beide firma’s wereldwijd worden ‘gevreten’) een zekere schoonheid: ‘de schoonheid van de massaconsumptie’.

(Dat dat laatste ironisch of zelfs cynisch klinkt komt natuurlijk omdat de kwaliteit van de produkten die beide wereldmerken leveren flink achterblijft bij wat hun corporate identity belooft, maar dat even terzijde.En nog een terzijde, maar dat vermoedde je waarschijnlijk al: wij lopen de deur niet plat bij deze twee ketens...)

Wellicht had de kunstenaar ook twee andere merken kunnen matchen. Marlboro en Greenpeace. Shell en Nestlé. Coca-Cola en islam (al was dat laatste vast niet zonder risico geweest, hoeveel cola er ook wordt gedronken in islamitische landen.) Waarom hij specifiek koos voor McDonald’s en de RK-kerk weten we niet, wel dat het een installatie opleverde die wij grappig, boeiend, prettig provocatief en goed uitgevoerd vonden en graag in de Inkijk wilden tonen voor een publiek van tienduizenden studenten. Enfin, hopelijk hebben we een beetje duidelijk kunnen maken waar McJezus’ over gaat. We zien uit naar je volgende artikelen. Veel plezier met het schrijven daarvan en groetjes!