Na nauwgezette inspectie van onze paspoorten mogen we het bedrijf binnen. De ontvangstruimte aan het eind van de gang oogt wat gewoner en kleiner dan we hadden verwacht. Er zijn zo’n vijfentwintig, dertig aanwezigen. Een voortvarende kunstcommissie, naar eigen zeggen gesteund door een enthousiaste directeur, koopt zo nu en dan werk aan voor de bedrijfscollectie en viert dat met een expositie voor het personeel. Wij zijn vandaag uitgenodigd (bedankt, Jacq!) bij de opening van White Black Gold, een duotentoonstelling van Frederik van Simaey (een Belgische kunstenaar die zo te zien wel een triple of drie lust) en de Nederlandse Anne Wenzel. Van Simaey toont uitgevouwen reddingsdekens; ingelijste, goudkleurige readymades die bijna absurd goed passen op deze locatie; Wenzel is aanwezig met gothic keramieken beelden, waaronder een serie 'portretten' van Hitler’s herdershond Blondie. De ogenschijnlijk totaal verschillende werkwijzen van de twee worden op een verhelderende manier naar elkaar toegepraat door NRC-criticus Hans den Hartog Jager. Er is een wijntje, een olijfje, een gesprekje. Ach, kunst en kunstliefhebbers, ze gedijen eigenlijk overal. Dus ook hier, in De Nederlandsche Bank.