with the greatest respect

Al dat Jip & Janneke-gelul over die tsunami van immigranten, de vliegtuigen vol gelukszoekers die dankzij de gedoogknijptang van de vermeende grachtengordelelite via het subsidie-infuus een greep uit de huishoudruif zouden doen,
Al dat haatkraaien van popi-fascisten, het islambashen door demoniseringsdemagogen, de afzeikcultuur van azijnpissers, bedrijfspoedels en tweedekamerkleuters in een gedoogregering van oefenvijftigers en roeptoeters met bestuursobesitas die sluiervrouwen een kopvoddentax of boerkaboete proberen afhandig te maken, om nog maar te zwijgen over de graaiende bankiers en de pinacoladamafia die met meer dan 130 de klimaatwaanzin, de multikul, het theedrinkende stemvee in de ooit zorgzame samenleving achter zich laten.
Al dat creatief-met-taal-gedoe in de satire die zichzelf politiek noemt beoogt een maatschappelijke polarisatie waarbij ook kunst en cultuur gemarginaliseerd worden ten behoeve van een herkenbare nationale identiteit; de Hema rookworst die de watertandende roomblanke Henk en zijn geblondeerde Ingrid voor de neus gehouden wordt, op zoek naar het beloofde vaderland, het Terra Incognita waarin poldermodel degenereert naar gedoogmodel, compleet met spruitjeslucht en meeuwengekrijs, het land waar het plebs zijn eigen ondergang mag financieren om neo-liberaal Nederland dijenkletsend de vingers te kunnen laten aflikken,
Al dat is slechts van voorbijgaande aard.
[Rob Moonen, oktober 2011]