Hoewel de focus (gelukkig) wat minder ligt op spectaculaire videoprojecties, is de ook de zesde editie van het Eindhovense Glow evenzeer een volksfeest als een lichtkunstfestival. Niet elk werk komt goed uit de verf (die vliegers!), maar daar staan de nodige geslaagde verrassingen tegenover. Wij -en tientallen duizenden anderen- hebben ons gisteravond uitstekend vermaakt. Een paar uitschieters:
1. De nissen van het enorme (en enorm lelijke) KPN-gebouw zijn voorzien van raamkozijnen met daarin geometrische patronen. Erachter schijnt een geheimzinnig geel licht. Aldus maakt Bert Vredegoor van het gebouw een soort moskee... en lijkt de zendtoren als vanzelf op een minaret.
2. Glow kent ook side projects en de tentoonstelling At How Many Lux... van galerie Onomatopee is er daar één van. We raakten er betoverd door de videoinstallatie Proposal For Lunapark van Femke Schaap: simpel, effectief, wonderschoon.
3. Andere side projects worden verzorgd door studenten van de Technische Universiteit: techneuten dus in plaats van kunstenaars. Het pakt goed uit, met ondermeer een brutale bliksemgenerator (met volslagen idioot muziekje) en een charmante rood-met-witte ballonneninstallatie waar ze zich in China niet voor zouden schamen.
4. Theaterduo Wiersma & Smeets, dé publieksfavorieten van ons eigen polderlicht@home afgelopen jaar, pakken het groot(s) aan en bouwen een honderd meter lange hal om tot een soort lichtwinkelgalerij annex uitdragerij, vol aan- en uitfloepende bureau-, wand-, reclame-, plafond-, bed-, keuken- en kerstlampjes, en nog veel meer. Ondanks de inzet van honderden meters dikke kabel, dozijnen digitale dimmers en topzware processoren gaat de typische Wiersma & Smeets-lofi-houtje-touwtje-sfeer geen moment verloren. En dat is een prestatie van formaat.
5. War Veteran Vehicle van Krzystzof Wodiczko is een militair voertuig met daarop een video-'kanon' en speakers, waaruit woorden worden geknald, zowel in (licht-)beeld als in klank. Het blijkt te gaan om citaten van oorlogsveteranen die, met Brabants accent, praten over hun terugkeer in de 'gewone wereld' en de bijkomende angsten, depressies en agressie. Een universeel en aktueel thema (Kunduz!) op magnifieke manier verbeeld. En het maatschappelijk meest geëngageerde werk dat wij ooit zagen tijdens Glow.