‘In de bioscoop vergeet je dat het film is’ was lange tijd de slogan. Holy Motors van de Franse regisseur Leos
Carax zet die gedachte volledig op zijn kop.
Een filmacteur (gespeeld door Denis Lavant) wordt in een witte stretched limo door Parijs gereden. De
auto is zowel zijn kantoor, kleedkamer, rekwisietenkast als kantine. De acteur werkt op één dag een hele reeks filmrollen af en volgt
daarbij een min of meer vast patroon: hij leest het scenario, zoekt de juiste
kleding, grime en attributen bij de rol, kleedt zich om en stapt uit als een
ander mens. De rollen die hij speelt zijn luchtig of serieus en soms volslagen gestoord, en hij bespeelt allerlei genres: familiedrama, motion capture
animatie, videoclip, krimi... Al gauw weet de kijker niet meer
wat ‘film’ en is wat ‘echt’... Holy Motors is op de eerste plaats een geweldig
geacteerde, volstrekt maffe film met geheel eigen wetten, waarbij je van de ene
verbazing in de andere valt. Een film ook die talloze vragen oproept over beeldcultuur en
identiteit en hoeverre die twee elkaar versterken -of juist het tegenovergestelde- en
waarover het achteraf nog lang en fijn napraten is. Maar bovenal is het een ode
aan de droomfabriek die het filmbedrijf is: de hoofdpersoon heet niet voor niks
Oscar.