inkijk | inkijk | inkijk

Het werk dat Cathelijn van Goor vanaf vandaag laat zien in onze Inkijk-etalagegalerie in metrostation Wibautstraat heeft vanwege de verschrikkelijke ramp in Nepal iets akelig aktueels, ook al heeft de glitch waarop Cathelijn zich baseert een puur virtueel karakter. Tijdens een ‘wandeling’ op Google Streetview belande deze rastekenaar in een landschap dat er door een systeemfout uitzag alsof het volledig door elkaar geschud en op zijn kop gezet was: stukken bos en delen van gebouwen waren als kauwgum uitgerekt of in elkaar geduwd, sloten niet meer op elkaar aan of waren zelfs geheel verdwenen in een digitaal vacuüm. Cathelijn, die zich graag laat inspireren door de onverwachte bijwerkingen van moderne technieken, vertaalde dit spooklandschap in een tien meter brede krijttekening: een apocalyptisch glitch-o-rama, dat de galerieruimte van links tot rechts en van boven tot onder vult met duistere ondergangsromantiek. De titel van de installatie is https://www.google.com/maps/@42.4477199,-73.788804,17z/data=!4m... en dat is nog maar de helft van de oorspronkelijke URL die verwees naar het verhaspelde landschap, een zestien kilometer brede strook land aan de rand van de stad Baltimore in de noordoostelijke hoek van de Verenigde Staten. Overigens heeft Google de glitch inmiddels hersteld.

In de Inkijk in station Waterlooplein toont opblaasbeeldenmaker Robert Roelink een levensgrote tank. Niet vanwege Bevrijdingsdag, maar juist als dreiging waarschuwing: als we zo doorgaan met het vervuilen van ons leefmilieu gaat het onherroepelijk een keer fout. Niet de Russen of die idioten van Islamitische Staat, maar onze kapitalistische consumeer-maar-raak-leefwijze blijkt dan onze grootste vijand. Niets dat u en wij niet al wisten, maar wat doen we eraan? Gelukkig wordt de ecologische soep niet zó zout opgediend dat-ie niet meer te eten valt: Robert’s werk heeft altijd een aangename, prettig ogende kant. Zo ook de tank in de Inkijk: die is rozerood van kleur en zacht van vorm en heeft daardoor zelfs iets liefs. Hoewel dat lieve dan weer enigszins wordt ondermijnd door het feit dat de loop van de tank gericht staat iemand die verdacht veel lijkt op die mythische figuur die zich zo’n 2000 jaar geleden zou hebben laten kruisigen om zo de zonden der mensheid weg te nemen. Niet dat dat veel heeft geholpen, maar da’s weer een heel ander verhaal. Ook Robert’s werk heeft een lange titel, de crux staat tussen haakjes: Just one bird can show us our freedom (a matter of life and death)

In de Inkijk in metrostation Weesperplein verandert er nog even niks en dus blijft de vrolijke installatie van PJ Bruyniks gewoon te zien. Tot komend weekend welteverstaan, want dan nemen Sonja Karle en Matthijs Muller het stokje over. Die twee zijn in het dagelijks leven weliswaar een stel, maar hebben elk hun eigen individuele kunstenaarspraktijk. In de Inkijk verenigen Sonja en Matthijs hun krachten en tonen een Gesamtkunstwerk. Maar da’s dus pas over een paar dagen. Meer info volgt. Beloofd is beloofd!