Su Tomesen: Jalan (2015) |
In de zomer van vorig jaar exposeerde Su Tomesen de installatie
Rumah ('huis') in onze Inkijk-galerie in metrostation Weesperplein: een kunstige interpretatie van het eenvoudige interieur van een typische woning in de Indonesische miljoenenstad Jogyakarta, vol vrolijk gekleurde plastic gebruiksartikelen. Vanavond
toonde Su een nieuw ‘Indonesisch’ project, de film Jalan (‘straat’), ook
weer in een metrostation: Bullewijk in Amsterdam Zuid-Oost, in het kader van het
Metro Movies-filmfestival. Het festival werd goed bezocht en de sfeer was uitstekend,
maar een teveel aan omgevingslicht maakte de omstandigheden waarin de film werd getoond allesbehalve optimaal. Gelukkig bleek dat wel te passen bij de geïmproviseerde winkeltjes,
karretjes en barretjes die op het scherm voorbijkwamen en van waaruit talloze kleine neringdoende Indonesiërs
hun (etens-)waren slijten. Zo armoedig als sommige van die vehikels ook mogen zijn, zo
liefdevol worden ze onderhouden, in vrolijke kleurtjes geschilderd en zo nodig
voorzien van een flinke luidspreker waaruit keiharde Indo-pop knalt. Verder zagen
we ondermeer een man die –peuk in het hoofd- brandstof in flessen overhevelt vanuit
een houten, roze geschilderde ‘benzinepomp.’ Jongens die nieuwe
‘profielen’ in versleten autobanden snijden – een laagje glimmende zwarte verf
erover en ze zien er weer uit als nieuw! En bij wijze van tragikomisch
hoogtepunt een one man-kermisattractie: een geelgroene bakfiets met daarop een viertal treurig wippende
wipkippen, aangedreven door een rokende slungel. En dat alles in een continuë
sfeer van drukte, chaos en herrie. Jalan is een portret
van rudimentair menselijk vernuft: van niets iéts maken; met minimale
middelen een menswaardig bestaan opbouwen. Elke dag opnieuw. Daar kunnen
we hier nog wat van leren...