maandag muziekdag | 10. de tien favoriete platen van tamar frank

Tamar Frank: Licht Halo Assen | Ween: The Pod

Hieronder volgt het alweer tiende lijstje met favoriete muziekjes van beeldend kunstenaars. Hoewel we meerdere dames hebben gevraagd om een bijdrage te leveren, is dit is pas het eerste lijstje van een vrouw. Zou het dan toch waar zijn dat 'lijstjes' een typisch mannen-dingetje zijn? Tamar Frank heeft zich in de veertien jaar sinds we voor het eerst met haar samenwerkten ontwikkeld tot één van Neêrlands meest prominente lichtkunstenaars van vrouwelijke kunne. Haar vaak monumentale (led-)lichtinstallaties worden gekenmerkt door een geometrische en enigszins formele vormentaal. Op haar favorietenlijst staat naast voornamelijk Amerikaanse gitaarmuziek ook coole Britse elektronica en het obscure debuut van een Maastrichtse vriendenclub.

Tamar: “Moeilijk hoor! Ik zal wel niet de eerste zijn die dat zal zeggen. Mijn keuzes zijn verbonden met de herinnering en of betekenis van de plaat. Ben best wel nostalgisch aangelegd. Ga het lijstje ook braaf toelichten. Als ik maar één plaat had mogen kiezen dan was dat Sister geweest van Sonic Youth. Gekregen van mijn vriendin van de middelbare school. De eerste keer dat ik dat hoorde vond ik het teringherrie maar het groeide naar mij toe en nu heb ik bijna al hun albums. Heb me ervan moeten weerhouden om méér van hen aan de lijst toe te voegen. Ween: helemaal grijs gedraaid in mijn studietijd. Het is zo grappig en ik krijg er gewoon goede zin van! Ik had ook Lou Reed en Nico apart willen toevoegen maar voor het gemak dan toch maar The velvet Underground & Nico gekozen: met de gele banaan. Het hoesje valt uit elkaar en de cd slaat over. Tegenwoordig hebben wij gelukkig Spotify; mijn hele cd-collectie staat in de kelder omdat ik er toch geen afscheid van kan nemen. Kan het niet laten om The Gluemen toe te voegen; een band van vrienden van mij die ik zelf even heb proberen te managen. Met weinig succes maar de plaat was... is fantastisch. Vuige rammelrock afgewisseld met lieve liedjes. Uit de collectie van mijn vader heb ik enkele platen kunnen redden voordat hij ze op de rommelmarkt verkocht. En twee belanden in mijn lijstje: Neil Young en The Beatles. Tijdloos mooi, kan ik naar blijven luisteren. Vinyl staat trouwens nog wel in de huiskamer. Mijn vriend (inmiddels man) is een een doorgewinterde metalhead. Niet echt mijn muziek maar Masters of Reality van Black Sabbath is wel heel vet, vooral het openings nummer Sweat Leaf. De gitaarriff hoorde ik eerst in een geflipte versie van Butthole Surfers (genoemd Sweat Loaf) ook grappig... Iets heel anders: Ladytron, coole elektronica die ik graag op mijn atelier draai. Net als het dromerige Warpaint en melancholische Tiny Ruins. De laatste twee zijn iets meer recent. De laatste past ook heel erg bij de herfst.”

Sonic Youth – Sister 

Ween – The Pod
The Velvet Underground & Nico – idem
The Gluemen – Shanghaied
Warpaint – The Fool
The Beatles – Revolver
Neil Young – Harvest
Black Sabbath – Masters Of Reality
Ladytron – Light And Magic
Tiny Ruins – Some Were Meant For Sea