maandag 9 november 2015

maandag muziekdag | 13. de tien favoriete songs van domenique himmelsbach de vries

Domenique Himmelsbach de Vries: Monument Voor Prima Mensen | Diamanda Galas

Naar wat voor muziek luisteren beeldend kunstenaars? Wat schalt er door hun atelier? Vandaag de tien favoriete songs (met speciaal aangemaakteYoutube-lijst!) van ‘sociaal kunstenaar’ Domenique Himmelsbach de Vries, die momenteel in onze Etalagegalerie Inkijk in metrostation Wibautstraat zijn uiterst aktuele lichtbak Asielzoekers Zijn Okay! toont. Domenique's zeer afwisselende lijst bevat ondermeer wave-poëzie, extreme Zwolsche tapekunst en de meest bloedstollende uitvoering van een Billy Holiday-nummer ever, en eindigt op een paradijselijk hippie-eiland. 

Domenique: “Al wat obscuur is heeft de potentie om door mij geliefd te worden. Het begon rond mijn zestiende met Marilyn Manson, het donkerste wat de Free Record Shop te bieden had. Gelukkig werd mijn beperkte toegang tot muziek doorbroken toen in ik van het platteland wist te vluchten en een kraakpodium in een stadje halverwege de Randstad en Schiermonnikoog opzette. Mijn introductie tot new wave was een bevrijding. Het begon met een verzamelplaat van een vriend van me: New Wave Club Class X, met nummers van Anne Clark tot Nitzer Ebb en Bauhaus. Anne Clark's Our Darkness luisterde ik vijf jaar lang minimaal één keer per dag, totdat het mijn soundtrack van die periode werd.

Andere geluiden die mij al een eeuwigheid inspireren zijn platen van De Fabriek. Een platenlabel uit Zwolle waarvan ik vermoed dat ‘t het culturele hoogtepunt van dit conservatieve stadje is. Ze zijn een beetje á la Einsturzende Neubauten begonnen en maakten eind 70'er jaren muziek met industriële gereedschappen. Ze hadden een wereldwijd mail-art netwerk van geluidskunstenaars en hometapers. De tapes die ze ontvingen mixten ze, filterden ze en gaven ze uit als een soort themacassettes. Eén van die cassettes heet De Laatste Indiaan. Een pareltje in zijn soort: achtervolgings-noise, elementen uit documentaires, flarden van rituelen, in zijn geheel gemixt tot mysterieuze noise om bij het haardvuur te luisteren (klik hierr). The Knife is een hedendaagse band waar ik pap van lust. Een andere tip die ik graag geef is www.avant-avant.net, een muziekblog waar elk dag één retro-futuristisch nummer op geplaatst wordt.

Voordat het internet zijn aanvang in mijn leven deed, deelde en kopieerde ik veel muziek van vrienden. Aan het begin van de eeuw cassettetapes, later werden het cd's. De cassette is een heel prettig medium omdat je de luisterervaring heel goed kan sturen en omdat er maar één volgorde in het luisteren zit. Ook de restruimte van de tape is iets waar eenieder anders mee omgaat. Het maken van een compilatie-cd is een stuk minder actief dat het werken met een cassette, daarom was de cd meer geschikt om volledige albums te kopiëren. Nog steeds prefereer ik de cd boven mp3. Niet om de kwaliteit maar om de concentratie die het luisteren van een uur aan gebundelde nummers met zich meebrengt.”

Klik hier om de Himmelsbach-10 te luisteren!

Anne Clark - Our Darkness
Henry Purcell - O solitude, my sweetest choice
Neon - Voices 
The Knife - Ebb Tide Explorer
De Fabriek -  Flowers Of Evil
Diamanda Galas - Gloomy Sunday
Lata Ramasar - The Greatest Name That Lives
Coil - Love's Secret Domain
Suicide - Ghost Rider
Eden Ahbez - Full Moon (Lees zijn wikipedia pagina!)