Op hun elpee My Life In the Bush Of Ghosts (1980) zetten Brian Eno en David Byrne (lang voordat sampling in de muziek gemeengoed werd) allerlei ‘gevonden’ stemmen van ondermeer Arabische zangers en Amerikaanse radiodominees op muziek. Mede door gebruikmaking van een wagonlading exotische percussie-instrumenten hebben de 'songs' een etnografische, koortsige (jungle-)sfeer. Niettemin blijft het geheel een overduidelijk Westers construct met een antropologisch sausje en gek genoeg maakt juist dát het tot zo’n tijdloos, nauwelijks te plaatsen meesterwerk. De naar deze plaat genoemde expositie van Paul Bogaers, momenteel te zien in het hoofdstedelijke fotomuseum Foam, is eveneens het resultaat van eigen maaksels die zijn gemixt met objets trouvés. 'Afrikaanse' voodoo-maskers en totems, opgebouwd uit takken, flesjes, schelpen, vormen van papier-maché en (delen van) foto’s, kijken de bezoeker van alle kanten aan. De objecten zijn in alles hartstikke nep maar daarin zit ‘m, net als bij Eno & Byrne, nu juist de charme. Kortom: zeer de moeite van een bezoekje waard! En nu zetten we die magistrale elpee nog maar eens op...
Overigens: over een paar weken tonen we ook in één onzer Inkijk-galerieën een aantal Afrikaanse maskers en beelden. Authentieke exemplaren welteverstaan, gemaakt door ambachtslieden uit verschillende Congolese stammen en door ons geselecteerd uit de omvangrijke verzameling van antropoloog, voormalig ANC-activist en levende legende Klaas de Jonge. Het wordt de eerste (en enige?) keer dat we geen 'gewone' kunst laten zien, maar museale objecten uit de échte bush of ghosts.