moiré, zeep, licht (...en vis)

Nicky Assmann: Solace

Nicky Assmann’s tentoonstelling Radiant in het Rotterdamse TENT omvat slechts een handjevol werken, maar tesamen zijn ze goed voor een klein uur genieten. Bij binnenkomst zien we een installatie van twaalf enorme driehoeken van transparant plexiglas. Elke driehoek is anders van kleur, maar ze zijn allen bedrukt met een motief van golvende lijnen. Doordat ze draaien en in en door elkaar heen te zien zijn, ontstaan er allerlei reflecties en moiré-patronen; het werk ligt dan ook in het verlengde van de Moiré Studies die Nicky samen met partner Joris Strijbos in onze eigen Lichtbaden-expositie laat zien, maar dan groter, dynamischer en (eerlijk is eerlijk) een stuk indrukwekkender. Van het duo Assmann/Strijbos zien we de achttien minuten durende film Liquid Solid waarin een laagje zeepsop langzaam bevriest. Dat klinkt saaier dan saai, maar blijkt dankzij uitgekiende belichting en/of gebruikte opnametechniek een uitermate intrigerend spel van door elkaar zwermende (regenboog-)kleuren die steeds meer terrein verliezen aan het zwarte ijs. De dreunende soundtrack van duistere, onbestemde geluiden doet ons achterwerk trillen –de basspeaker zit verstopt onder het zitbankje- hetgeen de feestvreugde nog eens flink verhoogt. En dan moet het pièce de résistance nog komen: de ‘zeepmachine’ Solace bestaat uit een bad waaruit door een mechaniek heel secuur twee ‘schermen’ van sop omhoog worden getrokken. Zo’n ‘scherm’ bestaat enkel en alleen uit water dat door de zeep (als in een zeepbel) bij elkaar wordt gehouden. In de twee zeepschermen zien we onszelf dubbel gereflecteerd in één groot feest van dwarrelende koperkleurige en turquoise kleuren van het soort dat ook in olievlekken te zien is. Dan spat het ‘schilderij’ uiteen en genereert het mechaniek weer een nieuw scherm. Pure visuele poëzie!

Van Rotterdam gaat de reis naar Gouda, voor het kleinste maar zeker één van de leukste van de vele lichtkunstevenementen die ons land de laatste jaren teisteren verrijken. LichtkunstGouda toont twaalf werken, uiteenlopend van zakformaat tot ruimtevullend. In die laatste categorie twee kunstwerken die we heel goed kennen: een tweelingzusje van de CUBE die Mike Rijnierse momenteel bij (daar zijn we weer) Lichtbaden toont en Lumokinese, van diezelfde Mike en Willem Marijs, dat we twee jaar geleden in de Amsterdamse Transvaalbuurt mochten tonen. Ook heel fijn: de fluorescerende ‘tekening’ van ijzerdraad van Leslie Nagel, die óók al present is bij Lichtbaden. Ook van Ralf Westerhof zijn bepaald geen verkeerde draadfiguren met blacklight te zien: sterker nog, zijn Out Of The Dark is verreweg het beste dat we ooit van hem zagen. Het laatste werk in de korte Goudse 'route' is Panagotis Tomaras’ Lightsequences: een plexiglazen ‘beeldscherm’ van één meter hoog en drie breed, waarin een uiterst trage sequentie van kleurvlakken voor steeds andere beeldcomposities zorgt. Terwijl er in de naastgelegen kamer luidruchtig wordt gegeten en visrecepten uitgewisseld, worden wij hier heeeel rustig van.

Radiant van Nicky Assmann – nog t/m 10 januari in TENT, Rotterdam | LichtkunstGouda – nog t/m 27 december in en rond de Spieringstraat, Gouda