 |
| Een fragmentje van Charlemagne Palestine's teddyberen-uitdragerij in Witte de With |
Het is weer Rotterdam Art Week. We gingen een dagje en zagen
veel... té veel om op te noemen. Daarom hier drie hoogtepunten:
1. Het is niet de eerste keer dat we het hyperstroboscopische videowerk U-AV van gelegenheidsduo Joris Strijbos en Matthijs Munnik ervaren. Maar zo op de vroege ochtend en de vrijwel nuchtere maag hakt het er weer lekker in, niet in het minst door de begeleidende, akelige soundscape. Ondervragers in Guantánamo Bay zouden er wellicht goede resultaten mee kunnen boeken, maar wij krijgen er geen genoeg van. Het hypnotiserende werk is te zien/horen in Worm, als onderdeel van de cyberpunk-expo Tec Art, naast een tiental muurvullende videoprojecties vol postapocalyptische metropolen, even sinistere als sexy cyborgs, dolgedraaide sterrenstelsels en meer van dat (retro-)futuristische fraais.
2. Intersections is het ‘randprogramma’ van de officiële Art Rotterdam-beurs in de Van Nelle-fabriek – en veel leuker. De vermaarde strandbeesten van Theo Jansen staan gebroederlijk naast een curieuze camera obscura van Maurice Bogaert, verderop zwiept een oranje sliert van Zoro Feigl in de rondte (één van zijn poëtischere werken) en ondertussen creëert geluidskunstenaar Gert Jan Prins met een paar bekkens en een zootje elektronica een passend noise-tapijt. Totaal verschillende installaties en ingrepen allemaal, maar met frisse experimenteerdrang en zichtbaar maakplezier als gemene delers.
3. We eindigen de dag bij GesammttkkunnsttMeshuggahhLaandtttt, een tentoonstelling in Witte de With van de sinds de jaren ‘60 actieve kunstenaar/musicus Charlemagne Palestine. Zijn oeuvre omvat sjamanistisch getinte videoperformances, urenlange piano-composities – vaak in één toon of akkoord – en maffe ruimtelijke installaties vol... teddyberen! De teddybeer, aldus de kunstenaar, is niet alleen platte popcultuur maar bovenal een totem, een goddelijk wezen, een spiritueel medium tussen het Aardse en het Kosmische. En net zoals Boeddha bij voorkeur in reeksen wordt afgebeeld, zo plaatst Palestine duizenden, zo niet tienduizenden van zijn pluche vriendjes in zijn installaties. Wij krabben ons nog eens achter de oren bij zoveel excentriek en waarschijnlijk door wagonladingen verdovende middelen beïnvloed hippie-gezever. En tóch... het fascineert wel degelijk.
1. Het is niet de eerste keer dat we het hyperstroboscopische videowerk U-AV van gelegenheidsduo Joris Strijbos en Matthijs Munnik ervaren. Maar zo op de vroege ochtend en de vrijwel nuchtere maag hakt het er weer lekker in, niet in het minst door de begeleidende, akelige soundscape. Ondervragers in Guantánamo Bay zouden er wellicht goede resultaten mee kunnen boeken, maar wij krijgen er geen genoeg van. Het hypnotiserende werk is te zien/horen in Worm, als onderdeel van de cyberpunk-expo Tec Art, naast een tiental muurvullende videoprojecties vol postapocalyptische metropolen, even sinistere als sexy cyborgs, dolgedraaide sterrenstelsels en meer van dat (retro-)futuristische fraais.
2. Intersections is het ‘randprogramma’ van de officiële Art Rotterdam-beurs in de Van Nelle-fabriek – en veel leuker. De vermaarde strandbeesten van Theo Jansen staan gebroederlijk naast een curieuze camera obscura van Maurice Bogaert, verderop zwiept een oranje sliert van Zoro Feigl in de rondte (één van zijn poëtischere werken) en ondertussen creëert geluidskunstenaar Gert Jan Prins met een paar bekkens en een zootje elektronica een passend noise-tapijt. Totaal verschillende installaties en ingrepen allemaal, maar met frisse experimenteerdrang en zichtbaar maakplezier als gemene delers.
3. We eindigen de dag bij GesammttkkunnsttMeshuggahhLaandtttt, een tentoonstelling in Witte de With van de sinds de jaren ‘60 actieve kunstenaar/musicus Charlemagne Palestine. Zijn oeuvre omvat sjamanistisch getinte videoperformances, urenlange piano-composities – vaak in één toon of akkoord – en maffe ruimtelijke installaties vol... teddyberen! De teddybeer, aldus de kunstenaar, is niet alleen platte popcultuur maar bovenal een totem, een goddelijk wezen, een spiritueel medium tussen het Aardse en het Kosmische. En net zoals Boeddha bij voorkeur in reeksen wordt afgebeeld, zo plaatst Palestine duizenden, zo niet tienduizenden van zijn pluche vriendjes in zijn installaties. Wij krabben ons nog eens achter de oren bij zoveel excentriek en waarschijnlijk door wagonladingen verdovende middelen beïnvloed hippie-gezever. En tóch... het fascineert wel degelijk.