inkijk | inkijk | geen inkijk

In Memoriam: de dood van een roddelkoning (detail) van Jordy Koevoets - nu niet te zien in Inkijk Wibautstraat...

Dit weekeinde zijn er weer drie compleet verschillende exposities in onze Inkijk-etalagegalerieën ingericht. Daarbij gaat het in alle drie de gevallen om werk van nieuwe, frisse, jonge kunstenaars waarvan er twee nog geen jaar geleden zijn afgestudeerd aan academies in den lande. Twee exposities zijn gewoon te zien, een derde is door het GVB afgeplakt... maar daarover zo meteen meer.

In metrostation Waterlooplein toont Roy Vastenburg een installatie die ondermeer bestaat uit een aantal uit hout gezaagde silhouetten en groene TL-lampen. Manshoge creaturen met puntmutsen – of zijn het punthoofden? – staan daar maar een beetje te staan en staren de voorbijganger geheimzinnig aan. Waar komen ze vandaan? Hebben ze iets te melden? Ondanks de bedrieglijk kinderlijke vormentaal en de frisse pastelkleurtjes die Roy hanteert, lijkt er iets duisters aan de hand. De titel: Landing of the international unisex candy pack. In station Weesperplein, één halte verderop, is de Inkijk behoorlijk rigoureus aangepakt door John Oosting. Hij schilderde de muren zwart, plaatste daar enkele enorme panelen tegenaan met daarop een hard, grafisch patroon en plakte ook nog eens diverse patronen tegen de ramen. Wie erlangs loopt ziet al die patronen langs en door elkaar heen vibreren, met een sterk staaltje moiré als resultaat – en toch blijft het wonderbaarlijk subtiel. De inspiratie voor het werk komt niet alleen van optical art maar ook van het stripverhaal: ook daarin wordt immers scheutig gebruik gemaakt van harde zwarte lijnen, strakke kaders en über-gedramatiseerde perspectiefwerking. John werkt momenteel aan een strip over een agressieve voetbalhooligan genaamd Henk. De titel van zijn Inkijk-installatie is daarvan afgeleid: Henk IV.

In metrostation Wibautstraat tenslotte toont Jordy Koevoets de installatie In Memoriam: de dood van een roddelkoning. Jordy heeft de Inkijk ingericht als ware het een rouwcentrum. Hier wordt een even geliefde als verguisde mediapersoonlijkheid herdacht: de samensteller en presentator van hét roddelprogramma van de Nederlandse commerciële televisie. De grootste riooljournalist van Nederland is niet meer. Weg gluiperige glimlach, weg schijnheilig gezicht; het is gedaan met de dagelijkse zelfbevlekking. Bij de Inkijk in station Wibautstraat kunt u zelf even uw momentje van rust pakken en de laatste eer aan hem bewijzen. Lieve Albert, we hebben van je genoten zolang het duurde...

Ja, inderdaad: het onderwerp van Jordy's installatie is Albert Verlinde van RTL Boulevard. Maar die is natuurlijk allesbehalve dood. De installatie in station Wibautstraat gaat dan ook niet over Verlinde als persoon: hij wordt erin opgevoerd als symbool, icoon zo u wilt, van de ranzigheid van reality- en roddelprogramma's en – om het wat breder te trekken – van de onmetelijke en verzengende banaliteit en absurditeit van de huidige consumptie- en mediamaatschappij. Een relevant onderwerp dus, stijlvol uitgevoerd maar tevens óp en ook wel wat óver het randje van de goede smaak. We hielden er rekening mee dat het werk in de komende dagen wel eens wat 'los' zou kunnen maken. Maar we hadden niet voorzien dat dit zó snel zou gaan... 

Gistermiddag, vlak nadat Jordy zijn installatie had opgeleverd, werd het werk gespot door (je verzint het niet) een RTL-redacteur. Die nodigde de kunstenaar direct uit om morgenavond aan te schuiven bij Umberto Tan's stamtafel in RTL Late Night en zijn bedoeling aan de Nederlandse televisiekijker voor te leggen. Daar bleef het echter niet bij, want niet veel later kreeg de directeur (!) van het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf een verbolgen telefoontje van RTL-Boulevard – het programma van Albert Verlinde zelf. Daarop gingen er plotseling allerlei alarmbellen af binnen het GVB. Omdat men ons niet een-twee-drie kon bereiken, werd een mannetje naar de Wibautstraat gestuurd met de opdracht om daar zo snel mogelijk de ramen van onze galerie af te plakken (de slordigheid waarmee dat is gedaan verraadt iets van de paniek) ...en zo is de situatie nu nog steeds. Morgen hebben we een onderhoud met onze contactpersonen binnen het GVB: we zullen hen ervan proberen te overtuigen dat In Memoriam: de dood van een roddelkoning 'gewoon' getoond moet worden, als een autonoom kunstwerk-met-een-boodschap – en zónder censuur van bovenaf. Of ons dat gaat lukken is zeer de vraag; we houden u op de hoogte...

Correctie dd 7.3.2016:
naar wij zojuist vernamen was het niet de directeur van het GVB die werd gebeld door RTL Boulevard, maar een woordvoerder. Die op zijn of haar beurt (dat dan weer wel) contact opnam met de directeur. En dat 'verbolgene' viel blijkbaar ook wel mee...