 |
| Sam Taylor-Johnson: A Little Death (2002) |
In de Amersfoortse Kunsthal Kade, tegenwoordig gehuisvest midden
in een natte projectontwikkelaarsdroom sfeerloos ‘postmodern’
winkelcentrum, zagen wij vandaag de prettig onderhoudende tentoonstelling De Loop Der Dingen. Uitgangs- en middelpunt van de expositie is
de beroemde film Der Lauf Der Dinge (hier een fragment) van het
Zwitserse kunstenaarsduo Fischli & Weiss uit 1987. Daarin
vallen, rollen of verbranden allerlei objecten op een manier die weer andere
objecten in beweging brengt – met een (schijnbaar) doorlopende kettingreactie
van maar liefst dertig minuten tot gevolg. Ook de andere kunstwerken (enkele
tientallen) spelen met oorzaak en gevolg. Soms gaat het daarbij om natuurlijke
processen, zoals in de wat lugubere maar zeer fascinerende videofilm A
Little Death van Sam Taylor-Johnson. Daarin zien we een
dood konijn middels timelapse-techniek in luttele minuten veranderen in een
rottende, zwartgrijze massa vol schimmels en maden. Het vrijkomende lijkvocht
doet de muur waaraan het beest hangt verkleuren in de meest akelige tinten. Een
ander hoogtepunt is de zaal waarin negen 16mm-filmloops van
Damián Ortega te zien zijn. Elke loop, geen één is
langer dan zo’n dertig á veertig seconden, toont een anders opgestelde rij
bakstenen die elkaar omduwen als in een dominospel. Het geluid van de omvallende
stenen vermengd zich met dat van de projectoren tot een kakofonie van gekletter
en geratel. Ook fijn: de enorme kijkdoos van Driessens & Verstappen, waarin met tientallen ventitaloren en pakweg een kuub zand
een stukje Sahara is nagebouwd – en waarin ‘zandstormen’ heuse ‘zandduinen’ doen
ontstaan. Dat het monumentale werk Hoop van Zoro Feigl
het inmiddels heeft begeven is een gevalletje domme pech, maar ook dat is de
loop der dingen.