 |
| Galeriehouder Susan (Amy Adams) | Damien Hirst: Saint Sebastian (Exquisite Pain) |
In de nogal bizarre beginscène van Nocturnal Animals – nu te zien in ‘s lands bioscopen – dansen enkele zéér obese dames-op-leeftijd. Afgezien van hun harmoniepetten en –laarsjes zijn ze geheel naakt. Gerimpelde rollen overtollig vet en talloze striae vibreren in slow motion over het scherm. Even later blijken het beelden uit een video-installatie die tijdens een vernissage in een uiterst sjieke galerie wordt getoond. Tussen het keuvelende kunstpubliek staan hyperrealistische sculpturen van diezelfde dikke dansmarietjes opgesteld. Het is alsof schilderijen van Lucian Freud als inspiratie hebben gediend voor beelden van Ron Mueck. Wat later komen – naast een voor de plot betekenisvol letterschilderij van Christopher Wool – ondermeer de Balloon Dog van Jeff Koons en Saint Sebastian van Damien Hirst in beeld. Al met al schetst couturier/regisseur Tom Ford een (terecht) wat karikaturaal beeld van het topsegment van de kunstmarkt. En het verhaal? Welnu, het zijn er twéé. Tesamen – en door, langs en over elkaar heen – zijn ze goed voor een even intrigerende als oogstrelende puzzel, maar ieder voor zich zijn die verhaallijnen bepaald niet origineel te noemen. De film combineert bekende ingrediënten tot iets nieuws – precies datgene dus waarmee kunstenaars als Koons en Hirst zo succesvol zijn geworden.